اپکس لوکیتور

اپکس لوکیتور الکترونیکی یک روش الکترونیکی برای تعیین طول ریشه، برای اولین بار توسط کاستر مورد بررسی قرار گرفت. این ایده توسط سوزوکی در سال ۱۹۴۲ که با عبور جریان مستقیم از طریق دندان سگ مورد بازبینی قرار گرفت. او سازگاری قوی الکتریکی بین یک ابزار در کانال ریشه و یک الکترود در غشای مخاطی دهان را اثبات کرد .Sunada  این اصول را فراگرفت و توانست ابزاری ساده بسازد که  با استفاده از جریان مستقیم طول کانال را اندازه‌گیری کند. دستگاه‌های الکترونیکی Apex finder  از سال ۱۹۶۲ جای خود را در اندودانتیکس بازکرده‌اند و از آن به بعد آزمایش‌های زیادی، توسط افراد مختلف و در سال‌های مختلف بر روی نسل‌های مختلف این دستگاه‌ها انجام‌شده است.

نحوه کار Apex locator:

اپکس ریشه دندان، مقاومت خاصی نسبت به جریان الکتریکی دارد و این مقاومت الکتریکی توسط یک جفت الکترود که یکی بر روی لب بیمار و دیگری توسط یک گیره‌ی مخصوص به فیل اندو متصل می‌شود، مشخص می‌گردد. اساس کار این دستگاه بر پایه‌ی مقاومت الکتریکی است، درواقع هنگامی‌که نوک فایل اندو با بافت یا اپکس برخورد می‌کند، مدار کامل می‌شود یعنی ارتباط پالس الکتریکی از الکترود اول به دوم بدون مقاومت انتقال می‌یابد. با کاهش مقاومت، جریان به‌صورت ناگهانی در مدار اپکس فایندر جاری و موجب پاسخ دستگاه به این صفر شدن مقاومت الکتریکی می‌شود. این اتفاق با یک آلارم صوتی، چراغ چشمک‌زن یا به‌طور دیجیتالی در صفحه LED دستگاه نمایش داده می‌شود.

برای اندازه‌گیری صحیح طول کانال، ابتدا فایل متصل به گیره دستگاه را تا حدی داخل کانال پیش می‌بریم که دستگاه عدد صفر را نشان دهد. عدد صفر یعنی اینکه مقاومت الکتریکی با برخورد به اپکس صفر شده است. حال فایل را کمی خارج می‌کنیم تا عدد ۰/۵ mm فایل تا اپکس را مشخص می‌کند که معمولاً این نقطه طول کارکرد مناسب را مشخص می‌کند.