دندان وایکینگ ها

دندان وایکینگ ها

یک بررسی جدید روی دندان‌های دوران وایکینگ – که قدمت آن‌ها به حدود هزار سال پیش می‌رسد – بینش جالبی از دندانپزشکی آن زمان به ما داده است، که به نظر می‌رسد پیشرفته‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، بوده است. محققان دانشگاه گوتنبرگ و موزه Västergötlands در سوئد در مجموع ۳۲۹۳ دندان از ۱۷۱ وایکینگ شمال اروپا، از جمله کودکان و بزرگسالان را بررسی کردند.

دانشمندان ۳۰۰۰ دندان پیکرهای وایکینگ را بررسی کردند و متوجه وجود دندانپزشکی پیشرفته‌ای در زمان آنها شدند.

ارزیابی‌های دندانپزشکی امروزی روی دندان‌ها انجام شد، از جمله استفاده از اسکن اشعه ایکس و پروب‌های دندانی، و معلوم شد که این اسکاندیناویایی‌ها فقط دندان‌های خود را ر‌ها نکرده‌اند تا پوسیده و خراب شوند.

کارولینا برتیلسون، متخصص اودنتولوژی از دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: «نشانه‌های متعددی وجود داشت که وایکینگ‌ها دندان‌های خود را ترمیم کرده‌اند، از جمله شواهدی مبنی بر استفاده از خلال دندان، سوهان کشیدن دندان‌های جلو، و حتی درمان دندان‌های مبتلا به عفونت وجود داشته است.»

قدمت این دندان‌ها به قرن ۱۰ تا ۱۲ میلادی باز می‌گردد و از حفاری باستان‌شناسی معروف Varnhem در سوئد جمع‌آوری شده بودند. این سایت باستانی به دلیل شرایط خاکی که به حفظ بقایای از جمله استخوان‌ها و دندان‌ها کمک می‌کند، قابل توجه است.

از بین دندان‌های بالغ مورد تجزیه و تحلیل، ۱۳ درصد تحت تأثیر پوسیدگی یا حفره‌ها، اغلب در سطح ریشه‌ها، قرار داشتند. از دست دادن دندان نیز شایع بود، به طوری که بزرگسالان به طور متوسط ۶ درصد از دندان‌های خود را به استثنای دندان عقل، از دست داده بودند. با این حال، دندان‌های جمع‌آوری شده از کودکان زیر ۱۲ سال هیچ نشانه‌ای از پوسیدگی دندان را نشان ندادند.

جالب است که شواهدی از درمان دندانپزشکی نیز مشاهده شد، از جمله تلاش‌ها برای پر کردن سوراخ‌های ایجاد شده در دندان‌های آسیاب برای تسکین درد دندان که در نتیجه عفونت ایجاد می‌شود. به نظر می‌رسد وایکینگ‌ها در مورد دندان‌ها اطلاعات داشتند، اما ما نمی‌دانیم که آیا آن‌ها خودشان این روش‌ها را انجام داده‌اند یا کمکی داشته‌اند.

دندان‌ها از مواد محکم ساخته شده‌اند، که باعث می‌شود آن‌ها در زمین حفظ شوند و سرنخ‌های شگفت‌انگیزی در مورد مردم باستان به ما می‌دهد. این مطالعه بینش‌های جدیدی درباره سلامت دهان و دندان وایکینگ‌ها ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که دندان‌پزشکی در عصر وایکینگ‌ها احتمالاً پیچیده‌تر از آن چیزی بود که قبلاً تصور می‌شد.