بازوی یونیت دندانپزشکی

بازوی یونیت دندانپزشکی

بازوی یونیت دندانپزشکی بخشی بازومانند است که در یونیت دندانپزشکی نقش مهمی را بر عهده دارد. بسیار از قطعات یونیت روی این بازو جای می گیرند که به صورت افقی نصب می شود. از مهم ترین قطعاتی که روی این بازو قابل نصب است چراغ یونیت است. از موارد مهمی که درباره این بازو باید به آن توجه شود جایی است که روی یونیت قرار می گیرد. البته استقامت آن نیز مهم است و باید طور طراحی و محاسبه شود که بدون لرزش کار کند و تعادل داشته باشد.

این بازو باید بتواند با کمترین وزن ممکن در مکان خودش مستقر شود. وزن سبک و مقاومت بالای فلز آلومینیوم موجب شده است که برای ساخت بازو از آن استفاده شود. بازو به صورت عمودی به یونیت متصل می شود و دارای مفصل بندی است. این مفصل بندی به شکل دو یا سه شکن است. شکن ها امکان جا به جایی بهتر و تنظیم چراغ را ایجاد می کنند. با کمک این شکن ها روی بازوی یونیت دندانپزشکی دندان پزشک می تواند چراغ را دقیقاً مطابق با دهان بیمار تنظیم کند.

نوری که از چراغ بر روی دهان بیمار تابیده می شود به طور تقریبی اندازه مشخصی دارد و به شکل یک مستطیل ۱۵ در ۱۰ سانتی متری است. ولتاژ چراغ یونیت دی سی است و مجهز به یک کلید خاموش و روشن نیز هست. حتی امکان تغییر شدت نور هم وجود دارد. کنترل نور چراغ یونیت با دکمه های روی میز دندان پزشک و دستیار او وجود دارد نیز امکان پذیر است.

مهم ترین کارکرد بازوی یونیت دندانپزشکی تنظیم چراغ یونیت دندانپزشکی است. چراغ نور مورد لازم برای درمان را در اختیار دندان پزشک می گذارد. نور باید متمرکز باشد و اندازه آن از دهان بیمار مهم است. دندان پزشک با نور مناسب می تواند دقت بیشتری را در حین درمان خرج کند. شدت نوری که به دهان بیمار تابانده می شود به طور معمول میان ۸۰۰۰ تا ۲۴۰۰۰ لوکس قابل تنظیم است.

دکمه هایی برای روشن و خاموش کردن و تغییر شدت نور روی بازو وجود دارند. البته این دکمه ها را می توان روی میز کنسول یا میز دستیار نیز یافت. محیط نور تابیده شده باید به شکلی باشد که همه فضای دهان را بپوشاند. چراغ های جدید که در یونیت ها کار گذاشته می شوند به اندازه ۵۰ هزار لوکس تابش مستقیم خطی دارند. برای کنترل عفونت از حسگرهایی برای خاموش و روشن کردن چراغ ها استفاده می کنند. در یونیت های قدیمی از لامپ های هالوژن استفاده می کردند.

در زمان عوض کردن لامپ های هالوژن باید مواظب این که دست ها به حباب ها برخورد نکنند بود. زیرا پوشش کوارتزی لامپ سدیم روی دست را به خود می گیرد که همین مسئله موجب کاهش عمر لامپ ها می شد. اما امروزه تکنولوژی های جدید را در نورها به کار می برند و کیفیت بالاتری دارند.

انواع بازوی یونیت دندانپزشکی

بازوی یونیت دندانپزشکی را می توان به دو دسته زیر تقسیم کرد:

• بازوهایی که در دسته نخست جای می گیرند، با به کار بردن نیروی کشسانی فنر فعالیت می کنند. آنها برای به تعادل رسیدن خود از وزنی که به بازوی چراغ وارد می آید استفاده می کنند. می توان گفت که این بازوها سلف بالانس هستند.
• بازوهای دسته دوم به شکل پنوماتیک اند. یعنی دکمه ای روی دستگیره تابلت قرار دارد که برای آزاد شدن بازو آن را فعال یا غیر فعال می کند. با استفاده از آن می توان تابلت را در جهتی که لازم است تغییر داد.

هر یک از انواع بازوی یونیت دندانپزشکی دارای معایب یا مزایایی هستند. ممکن است بازوی پنوماتیک در اثر نبود باد شل شود و پایین بیاید. ولی بازویی که به صورت کشسانی و با نیروی فنر کار می کند، نیازی به وجود باد ندارد. در این حالت نیروی فنر است که آن را نگه می دارد و قابل تنظیم هم هست. مقدار کشسانی فنر تنظیم و رگلاژ می شود و برای مثال می تواند تا یک کیلوگرم وزن را تحمل کند. قفل پنوماتیک روی بازوهای تابلت وجود دارد و بازوهای چراغ به طور معمول با همان نیروی فنر کار می کنند.

کاربرد بازوی یونیت

بازوی یونیت دندانپزشکی همان طور که اشاره کردیم دارای مفصل بندی است که کمک می کند دندان پزشک بتواند چراغ را به راحتی با دهان بیمار تنظیم کند. این مفصل بندی امکان جا به جا کردن هد چراغ را در جهت های گوناگون و متناسب با دهان بیمار ارائه می دهد. مقطع بازوهای یونیت به شکل های مربع، مستطیل یا گرد هستند. ممکن است با گردگیر یا به شکل ساده روی مفصل ها نصب شوند. چراغ یونیت عنصری بسیار مهم در امور دندانپزشکی تلقی می شود و بدون آن دندان پزشک نمی تواند کاری از پیش ببرد. تنظیم آن نیز اهمیت بسیاری دارد.

مقدار نور مورد نیاز برای کار دندان پزشک را چراغی که روی یونیت نصب می شود تأمین می کند. رنگ و جنس نور هم مهم است. نور زرد موجب خسته شدن چشم دندان پزشک می شود. رنگ و جنس نور به طور معمول باید سفید، سرد و بی سایه باشد. ضمن این که باید در برابر آب مقاومت داشته باشد. چراغ را می توان یکی از مهم ترین بخش های قطعات یونیت دندانپزشکی دانست.

تنظیم ارتفاع بازوی یونیت

مکانیسم بازوی یونیت دندانپزشکی می تواند به صورت فنر فشرده یا پنوماتیک باشد. بعد از مدتی استفاده از این بازوها ممکن است از حالت رگلاژ خودشان بیرون بیایند. به طور مثال، لازم است که ارتفاع بازوها پایین یا بالا برود. ممکن است به هم خوردن یا تنظیم ارتفاع در اثر گذاشتن یک جسم سنگین روی سینی اتفاق بیفتد. در این صورت لازم است که ارتفاع بازو دوباره متناسب با کارکرد آن تنظیم شود.

برای این کار به طور معمول از یک آچار آلن استفاده می کنند. می توان با آن پیچ آلن دار که به انتهای فنر بازوی تابلت متصل است کار رگلاژ را انجام داد. در صورتی که بازو پایین آمده باشد، می توان با سفت کردن این پیچ بازو را بالاتر برد. اگر بازو بالا رفته باشد، می توان با شل کردن پیچ آن را به سمت پایین هدایت و تنظیم کرد.  مقدار وزنی که بازوی یونیت دندانپزشکی تحمل می کند در تنظیم ارتفاع آن اهمیت زیادی دارد. در واقع، اندازه مناسب با توجه به وزنی که تحمل می کند در نظر گرفته می شود.